Μια επίσκεψη- εμπειρία ζωής στο Άουσβιτς.

Μια εισαγωγή

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω να γράφω αυτό το άρθρο, καθώς ουσιαστικά θα προσπαθήσω να σε πείσω να επισκεφθείς ένα μέρος μουντό και καταθλιπτικό, ένα μέρος που έγινε τόπος μαρτυρίου και τάφος για πολλές χιλιάδες κόσμο.  Δεν είναι τουριστικό αξιοθέατο. Όπως και να έχει, θα προσπαθήσω, γιατί πιστεύω ότι ένας προορισμός πρέπει να έχει αντίκτυπο στην προσωπικότητα σου σαν άνθρωπο, όχι μόνο να ξεκουράζει και να προσφέρει θετικές αναμνήσεις. Μια τέτοια εμπειρία είναι μια επίσκεψη στο Άουσβιτς.

Για μένα ένα ταξίδι είναι επιτυχημένο όταν γυρνάς σπίτι σου και νιώθεις πως έχεις μάθει κάτι παραπάνω, έχεις ΓΙΝΕΙ κάτι παραπάνω από αυτό που ήσουν πριν. Θα μιλήσω προσωπικά για τον εαυτό μου, όταν θα πώ ότι η εκδρομή που έκανα στα στρατόπεδα Συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπίρκεναου ήταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου και θα προσπαθήσω να σου περιγράψω αυτά που έζησα, ή καλύτερα θα σε παροτρύνω να τα ζήσεις και εσύ ο ίδιος!

Mπορεί να σε ενδιαφέρει επίσης => Ένας πλήρης οδηγός για τη Κρακοβία!

Περιμένοντας να μπούμε στο στρατόπεδο.

Δεν θα αναλωθώ σε ιστορικά στοιχεία όσον αφορά τα Στρατόπεδα και γενικά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρώ ότι είναι ευθύνη του καθενός να μορφωθεί επί του θέματος, ειδικά στις μέρες μας που η πολιτική κατάσταση στις περισσότερες χώρες είναι λίγο “ιδιόρρυθμη”. Οπότε άνοιξε βιβλία, δες ντοκιμαντέρ και ταινίες σχετικά με την εποχή, γενικά ενημερώσου!

Μερικές συμβουλές

Συμβουλή Νο1. Θα πρότεινα να μην πας μεμονωμένα, γιατί αυτά που θα σου πουν οι ξεναγοί δεν θα μπορέσεις να τα μάθεις μόνος σου, ούτε θα μπορέσεις να δεις τις εγκαταστάσεις με τη σωστή σειρά. Με ξεχνάς ότι δεν επισκέπτεσαι κάποιο μουσείο στο οποίο θα υπάρχουν βελάκια και αριθμοί καθοδήγησης. Πας σε ένα πραγματικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εμείς προτιμήσαμε το See Krakow , από το οποίο μείναμε σούπερ ευχαριστημένοι!

Συμβουλή Νο2 Πρόκειται ουσιαστικά για ημερήσια εκδρομή. Θα φύγεις το πρωί και θα γυρίσεις βράδυ στη Κρακοβία, η ξενάγηση και στα δυο στρατόπεδα κρατάει περίπου πέντε ώρες, συν οι ώρες που θα φας στην διαδρομή από και προς τα στρατόπεδα. Πάρε μαζί σου νεράκι και ίσως μερικά σνακ για το λεωφορείο, καθώς απαγορεύεται να φας μέσα στα στρατόπεδα μεν, αλλά  ίσως νιώσεις μια ψυχολογική κατάπτωση και κόπωση μετά από τόσες ώρες και χρειαστείς ενέργεια.

Φωτογραφίες και πληροφορίες για τους “κρατούμενους”

Συμβουλή Νο3. Μην αφήσεις αυτήν την επίσκεψη για τη τελευταία μέρα. Θα σου ρίξει πολύ τη διάθεση και δεν χρειάζεται να φύγεις από τη χώρα με αυτή τη ψυχολογία. Εμείς είχαμε κανονίσει να πάμε Άουσβιτς τη δεύτερη μέρα της επίσκεψης μας και τη αμέσως επόμενη πήγαμε στα Αλατωρυχεία Wielicka , μια εντελώς διαφορετική και χαρμόσυνη εμπειρία.

*********

Τι να περιμένεις

Θα αρχίσεις ήδη να μπαίνεις στο κλίμα από τη στιγμή που θα μπεις στο λεωφορείο για το χωριό Oswiecim  εκεί που βρίσκονται τα στρατόπεδα, στο οποίο προβάλλεται ταινία σχετικά με την ιστορία του πολέμου και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ακόμα και αν δεν έχεις ιδέα για την όλη κατάσταση, μέχρι να φτάσεις θα έχεις μάθει τα βασικά ιστορικά στοιχεία. Μετά τον έλεγχο ασφαλείας είσαι έτοιμος να περάσεις και εσύ κάτω από την πολύ γνωστή  και ανατριχιαστική επιγραφή Αrbeit macht frei, δηλαδή, «Η εργασία απελευθερώνει». Για μένα εκεί ήταν το πρώτο σοκ σκεπτόμενη όλους αυτούς που μπήκαν και δεν βγήκαν ποτέ.

Το συγκεκριμένο στρατόπεδο ήταν εργασίας αν και εκεί δολοφονήθηκαν περίπου 1.5 εκατομμύριο άνθρωποι. Τα κτιριακά μπλοκ διαδέχονται το ένα το άλλο. Αριθμημένα όλα, το καθένα με διαφορετική χρησιμότητα. Στο ένα έμεναν οι Εβραίοι, στο άλλο οι πολιτικοί κρατούμενοι, στο άλλο οι ομοφυλόφιλοι και πάει λέγoντας. Όποιος εισερχόταν στο Άουσβιτς, έπαυε να είναι άνθρωπος. Ήταν πλέον ένας αριθμός.

Η ξεναγός μας

Η ξενάγηση ξεκινάει σχετικά ομαλά.

Έγγραφα, φωτογραφίες της εποχής, ρούχα και γενικές πληροφορίες για τους κρατούμενους. Μέσος όρος ζωής οι δυο μήνες. Εκεί αρχίζεις και κάπως πέφτεις ψυχολογικά.

Μπαίνεις σε άλλο κτίριο.

Βιτρίνες με παπούτσια , βιτρίνες με χιλιάδες γυαλιά μυωπίας και σκεύη μαγειρικής. Αντικείμενα που μοιράζονταν οι Γερμανοί μεταξύ τους, οι κρατούμενοι δεν είχαν πλέον περιουσιακά στοιχεία. Η βιτρίνα με χρησιμοποιημένα τενεκεδάκια Zyklon B, του χημικού μέσου εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων.

Zyklon B

Το μυαλό σου δεν μπορεί να αφομοιώσει όλα αυτά που βλέπει δεν μπορεί να τα χωνέψει. Επί ώρες δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα με το Γιώργο. Μόνο κρατιόμασταν από το χέρι. Θυμάμαι να κοιτάω τους διπλανούς μου και να με κοιτάνε και αυτοί, με τη ντροπή στα μάτια μας. Ντροπή για όλα αυτά που έγιναν από ανθρώπους σε άλλους ανθρώπους.

Το μεγάλο σοκ 

Το ζεις όταν μπαίνεις στο δωμάτιο με τα μαλλιά. Μαλλιά  και κοτσίδες, που κόβονταν από τις γυναίκες για τη παραγωγή υφασμάτων όπως μας ενημέρωσε η ξεναγός μας. Δεν επιτρέπονται φωτογραφίες στο συγκεκριμένο δωμάτιο.

Και φτάνει η ώρα αυτή που περιμένεις υπομονετικά τη σειρά σου στην ουρά για να μπεις μέσα στο θάλαμο αερίων και η όλη κατάσταση γίνεται πιο σουρεαλιστική από ποτέ. Δεν κατάφερα να βγάλω κάποια φωτογραφία από το εσωτερικό, ίσως κάπως δεν το ένιωσα και σωστό οπότε απλά να σας περιγράψω ότι πρόκειται για ένα μικρό σχετικά δωμάτιο χωρίς παράθυρα , απλά με κάποιες τρύπες στο ταβάνι, από τις οποίες πετούσαν τους θανατηφόρους κρυστάλλους.

Περιμένοντας να μπούμε στους θαλάμους αερίων

Κάπου εκεί η ξενάγηση στο στρατόπεδο του Άουσβιτς τελειώνει. Θα επιβιβαστείς στο λεωφορείο και θα οδηγηθείς στο στρατόπεδο Μπίρκεναου . Αν έχεις παρακολουθήσει ταινίες σχετικές με το πόλεμο θα αναγνωρίσεις τη πύλη.

Το συγκεκριμένο στρατόπεδο ήταν εξόντωσης. Ανατριχιαστική λεπτομέρεια, που μας έδωσε η ξεναγός μας, είναι ότι από ένα σημείο και μετά τα βαγόνια που εισέρχονταν στο χώρο, δεν σταματούσαν για καταμέτρηση και καταγραφή ονομάτων. Σταματούσαν ακριβώς μπροστά από τους θαλάμους αεριών. Ο αριθμός των νεκρών που υπολογίζεται δηλαδή στα στρατόπεδα είναι πολύ μικρότερος από τον πραγματικό.

Δεν ήξερε κανείς την ύπαρξη αυτών των στρατοπέδων. Μην ξεχνάς πως μιλάμε για μια εποχή με περιορισμένη πληροφόρηση και μέσα. Υπήρχαν συγκεκριμένες μεγάλες Γερμανικές εταιρίες όμως που γνώριζαν, πολλές εκ των οποίων απορροφούσαν άτομα για εργασία, εταιρίες που υπάρχουν ακόμα και σήμερα (βλ. Siemens). Τα στρατόπεδα ανακαλύφθηκαν και απελευθερώθηκαν ΤΥΧΑΙΑ  από τους συμμάχους.

Μπαίνοντας στο λεωφορείο της επιστροφής , οι σκέψεις είναι πολλές.  Για μένα μια τέτοια εκδρομή, θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για όλους, σχολεία να έρχονται από όλες τις μεριές της Ευρώπης (σχολεία από Πολωνία και Γερμανία έρχονται πολύ συχνά) και οι μικρότερες γενιές να ενημερώνονται – ίσως με σκληρό τρόπο- αλλά για μένα πολύ πιο δυνατό από το να διαβάζουν κάποια γεγονότα στα βιβλία.

Θα κλείσω με αυτή τη φράση.

Για την επίσκεψη μας αυτή εμπιστευτήκαμε την εταιρεία See Krakow

Εvita.