Μια εισαγωγή
Τον Απρίλιο του 2017 βρέθηκα στη Πορτογαλία και πιο συγκεκριμένα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας , στο υπεραγαπημένο μου Πόρτο. Η μια βδομάδα αυτή που έμεινα στη χώρα ήταν αρκετή για να με κάνει να την ερωτευτώ απόλυτα. Αλλά μιλάμε για τον απόλυτο έρωτα. Η αρχιτεκτονική , τα χρωματιστά πλακάκια, οι υπέροχοι άνθρωποι που γωρίσαμε , η αύρα της πόλης , το άφθονο ψάρι , τι να πρωτοπώ. Σήμερα όμως θα μιλήσω για το Αβέιρο.
Μετά από τέσσερις υπέροχες ημέρες εξερεύνησης της πόλης και λίγο κρασάκι Porto , αποφασίσαμε να πάρουμε το τρένο από τον πιο όμορφο σιδηροδρομικό σταθμό που έχω δεί ποτέ Sao Bento και να επισκεφθούμε και μια κοντινή κωμόπολη για λίγο πιο village style εικόνες της Πορτογαλίας.
Πρίν ξεκινήσεις διάβασε για το ταξίδι μου στο Πόρτο.
Ιδανικό μέρος για ημερήσια εκδρομή , το Aveiro πλασάρεται πολύ ως η Βενετία της Πορτογαλίας. Σε καμία περίπτωση δεν είναι. Διαθέτει κάποια κανάλια τα οποία διασχίζουν τη πόλη και πληθώρα απο γόνδολες αλλά μέχρι εκεί. Είναι ένα πανέμορφο χρωματιστό μέρος αλλα δεν θυμίζει Βενετία και αν ξεκινήσεις με μεγάλες προσδοκίες σαν και εμάς , θα καταλήξεις να απογοητευτείς , αντί να θαυμάσεις το πόσο όμορφη είναι ΌΝΤΩΣ σαν πόλη.
H διαδρομή με το τρένο είναι περίπου στη μία ώρα και ένα τέταρτο.
Οι εικόνες της πόλης σε μαγεύουν από τη πρώτη στιγμή.
Μια σύντομη ιστορία
Το Aveiro ονομαζόταν κατά τους Ρωμαίους Aviarium , δηλαδή τόπος συγκέντρωσης πουλιών. Κάθε γωνιά της πόλης περικυκλώνεται από νερό και αγκαλιάζεται απο τη λιμνοθάλασσα Ria , το συνδετικό κρίκο μεταξύ της πόλης και του Ατλαντικού ωκεανού. Φυσικά , οι περισσότεροι κάτοικοι , τουλάχιστον τα παλιότερα χρόνια ήταν ψαράδες και για να διακρίνουν τα σπίτια τους μέσα στην ομίχλη , τα έβαφαν το καθένα με ένα έντονο διαφορετικό χρώμα.
Η παλιά πόλη δεν θα σε απογοητεύσει. Τα αρτ νουβό κτίρια με τα χρωματιστά πλακάκια ( azulejos) , είναι το ένα πιο ιδιαίτερο από το άλλο. Όμορφες πλατείες με πολλά καφέ και εστιατόρια σε περιμένουν να δοκιμάσεις το ξακουστό πιάτο της Πορτογαλίας , τη francesinha , ένα άκρως χοληστερινικό αλλά πεντανόστιμο έδεσμα! Αποτελείται από ψωμί λουκάνικο , μια φέτα χοιρινή μπριζόλα, αυγό , λιωμένο τυρί και σάλτσα ντομάτας/μπύρας. Ο,τι πιο νόστιμο έχω φάει στη ζωή μου.
Μην παραλείψεις να δείς άλλο ενα σιδηροδρομικό σταθμό έργο τέχνης ( μα τι παίζει τελοσπάντων με τους πορτογάλους και τα τρένα) και να κάνεις τη βόλτα σου δίπλα στον Ατλαντικό.
Portugal , you will always have my heart.
Evita.
One comment in this post